თუში ფერმერის პორტრეტი მეწარმეობისას

პირველად გოგის 2015 წლის ზამთარში შევხვდით, როდესაც ფერმერებისგან ინტერვიუებს ვიღებდით რატის მშობლიურ ქვემო ალვანში. ახმეტის რაიონში მდებარე ქვემო და ზემო ალვანი ჩვეულებრივი კახური სოფლები არ გეგონოთ. ამ სოფლებს ზამთრის სადგომად იყენებენ თუშეთის მაცხოვრებლები. თუშეთსა და კახეთს ერთმანეთისგან აბანოს უღელტეხილი (3,000 მ.) ჰყოფს.

გოგი ელანიძე ერთ საშუალო თუშურ ოჯახში დაიბადა. მამამისი, დანიელ ელანიძე, თელავის ყველის ქარხნის დირექტორად მუშაობდა, მაგრამ 1988 წელს წამოვიდა სამსახურიდან, რათა შვილებთან ერთად საქართველოში ერთ-ერთი პირველი კომერციული ფერმა აეშენებინა (ეს ადრეული „პერესტროიკის“ პერიოდში იყო, ამიტომ საოჯახო ფერმა „კოოპერატივის“ სახელით შენიღბეს). ეს სარისკო და რთული წამოწყება იყო, მაგრამ საბჭოთა რუბლის უხვი მიწოდებისა და სამომხმარებლო საქონლის არალეგალურად გაყიდვის წყალობით, ოჯახის ღორების ფერმა ფრიად მომგებიანი ბიზნესი აღმოჩნდა. ოჯახმა მალევე შეძლო სამშენებლო სამუშაოების დასრულება და ადგილობრივი კოლექტივისგან ფერმისთვის საჭირო მიწისა და ტექნიკის შეძენა.

ყველაფერი კარგად იყო, სანამ...

1994 წელს დანიელ ელანიძე გულის შეტევით გარდაიცვალა და ვერ მოესწრო, როგორ დაიტაცა მისი ბიზნესი ხარბმა მაფიამ საქართველოს დამოუკიდებლობის პირველ წლებში გამეფებული ქაოსისა და განუკითხაობის ხანაში.

მომდევნო 12 წლის განმავლობაში, ოჯახზე ზრუნვის მიზნით, გოგიმ ბედი ბევრგან სცადა. როგორც ჭეშმარიტი თუში მეცხვარის ბუნებას შეჰფერის, დახეტიალობდა სამსახურიდან სამსახურში, ქვეყნიდან ქვეყანაში.

1994-1995 წლებში გოგი ავტობუსს მართავდა საქართველო-თურქეთის ხაზზე, მაგრამ მხედრიონელებმა მისი მგზავრები გაძარცვეს და მანაც საგადასახადო ინსპექტორის ბევრად უფრო უსაფრთხო სამსახური არჩია ახმეტაში (სახელმწიფოსთვის მუშაობა არ არის ჩემი საქმეო, ამბობს დღეს). მისი ოდისეა ჯერ სამხრეთ რუსეთში საზამთროსა და პომიდვრის მოყვანით გაგრძელდა, შემდეგ კი ფოთში თევზსაჭერი გემის მართვით.

2005 წელს, გოგიმ, როგორც იქნა, „ჯეკპოტი“ მოიგო, როდესაც დაიწყო სარისკო, მაგრამ კარგად ანაზღაურებადი სამსახური ამერიკის სამხედრო ბაზაზე ერაყში. ის მართავდა ტრაილერს, რომელიც პროდუქტებით ამარაგებდა ბაზას. ერთ წელიწადში მან მოახერხა 10,000 აშშ დოლარის დაგროვება, რომელიც პირდაპირ ერიცხებოდა ბანკის ანგარიშზე თელავში. ეს საკმარისი აღმოჩნდა მეტალოპლასტმასის კარ-ფანჯრის დამამზადებელ ქარხანაში ინვესტიციის ჩასადებად.

გოგიმ მოახერხა ადგილობრივი მუნიციპალიტეტის მიერ სკოლებისა და საჯარო დაწესებულებების აღდგენაზე გამოცხადებული ტენდერების მოგება, რამაც მუდმივი შემოსავალი მოუტანა მომდევნო 7 წლის განმავლობაში. მან ფინანსური დანაზოგის გაკეთებაც შეძლო და დაიწყო მამისეულ ფერმაში დაბრუნებაზე ფიქრი.

ჯერ მეფუტკრეობას მიჰყო ხელი. თაფლი კარგი ბიზნესი იყო, თუმცა გოგის თუშური სულისთვის უფრო მნიშვნელოვანი, ალბათ, დედა ბუნებასა და მწყემსის ტრადიციულ ცხოვრებასთან დაბრუნება იყო. როგორც მისი წინაპრები მოგზაურობდნენ თუშეთს, შირაქსა და ალვანს შორის, გოგიც სკებით დატვირთული სატვირთო მანქანით მოგზაურობდა კახეთში: ადრე აპრილში ლაგოდეხის აკაციის ტყეებში, შემდეგ შირაქის აყვავებულ ველებზე, გვიან მაისში კი ყვარლის ცაცხვის ტყეებში (თქმაც არ არის საჭირო, რომ გოგის თაფლის გასინჯვა ერთ რამედ ღირს).

2011 წელს გოგიმ ბედი უკვე მებაღეობაში სცადა და 600 ხურმის ხე დარგო მამისეული ფერმის გვერდით. 2015 წელს დამატებული წვეთოვანი სარწყავი სისტემის წყალობით, იმედი აქვს, რომ რამდენიმე წელიწადში, როდესაც ხეები გაიზრდება, 18-20 ტონა მოსავალს მიიღებს. გვიხსნის, რომ ეს სრულიად საკმარისია ერთი სატვირთოს დასატვირთად, ამიტომ უფრო ადვილი იქნება უკრაინელებისთვის მიყიდვა, რომლებიც შესაფუთი მასალებითა და პალეტებით დატვირთული სატვირთო მანქანებით ჩამოდიან კახეთში მოსავლის აღების დროს.

OK Google, როგორ დავიწყო თხის ფერმა?

2013 წელს, როდესაც მეტალოპლასტმასის კარ-ფანჯრის ბიზნესმა დაღმასვლა დაიწყო, გოგის ახალი იდეა მოუვიდა: თხის ფერმა. წაიკითხა, რომ ორგანული თხის რძე სასარგებლოა ჯანმრთელობისთვის. ფრანგული თხის ყველზეც ჰქონდა გაგებული და ისიც გაარკვია, რომ თხები ჭამენ თითქმის ყველაფერს, ვაშლიდან დაწყებული გამხმარი საახალწლო ნაძვის ხეებითა და ცოცხებით დამთავრებული. მაგრამ, ნეტავ, საიდან უნდა დაიწყოს კაცმა? თხები და თხის რძე ნამდვილად არ არის ჩვეულებრივი მოვლენა ალვანის მეცხვარე მოსახლეობაში, ამიტომ მცოდნეს აზრს ვერ ჰკითხავდა და გამოცდილებასაც ვერავინ გაუზიარებდა.

განაგრძეთ კითხვა