ვაგზლის ბაზრობის დახლიდან დაწყებული ცნობილი ბრენდის ისტორია

ამ ბრენდის პროდუქცია, შესაძლოა, თქვენს სახლშიც მოიძებნება, მაგრამ არ იცით, როგორ დაიწყო მისი ბიზნესისტორია და როგორ იქცა პატარა წამოწყება დიდ ბიზნესად.

პალიტრა TV- ის გადაცემა "ბიზნეს PRESS"-მა ამჯერად "ახალი ნათების" დამფუძნებელსა და ხელმძღვანელს, ზურაბ გაბინაშვილს უმასპინძლა.

როგორ იქცა მცირე წამოწყება დიდ ბიზნესად და რა იყო ბიზნესმენის მთავარი მოტივაცია ბიზნესში რთული პერიოდის დასაძლევად, ამას გადაცემის ბეჭდური ვერსიიდან შეიტყობთ.

- საინტერესო და ხანგრძლივი ბიზნესისტორია გაქვთ. როგორ დაიწყო თქვენი მცდელობა, მოგესინჯათ ძალები ბიზნესში?

- ეს ყვერლაფერი 20 წლის წინ დაიწყო. 1995 წლამდე ჩვეულებრივ მოსამსახურედ ვმუშაობდი. ეს იყო საბანკო სექტორი. გახლდით როგორც ინკასატორი, ასევე მძღოლი. მაშინ ძალიან დუხჭირი ცხოვრება იყო. სამწუხაროდ, ოჯახის უახლოესი წევრი ისე გარდაიცვალა, რომ ოჯახში წამლის ფულის პრობლემაც კი იყო. ერთი შვილი უკვე გვყავდა, მეორეს ველოდებოდით და იძულებული გავხდი, ჩემი გზა მომეძებნა ცხოვრებაში. საკმარისი არ იყო მოსამსახურის პროფესია, რომლის ანაზღაურებაც იმ დროისთვის 15-20 დოლარს შეადგენდა. 1995 წლიდან პირველად მოვსინჯეთ ეს საქმიანობა. ჯერ იყო ვაგზლის ბაზრობა - ღია დახლებზე ჩემი აწგანსვენებული და მეხმარებოდა. ჯერ საწყობებიდან ვიღებდით პროდუქციას, შემდეგ გადავწყვიტე, უცხოეთში გავსულიყავი და სიახლის ძიება დაგვეწყო.

- რა პროდუქცია გამოგქონდათ საწყობიდან?

- შერეული. სურსათი, სარეცხის საშუალება, კონსერვების ტიპის სურსათი და ასე შემდეგ. ეს იყო პირველი ნაბიჯები, როგორმე გვერჩინა თავი. მანამდე ჩემი და ნამცხვრების ცხობით შოულობდა ყოველდღიურ შემოსავალს. მერე ორივე ღია დახლთან დავდექით. მოგვიანებით ვიფიქრეთ, თურქეთში მოგვეძებნა რაღაც, რაც სარფიანი იქნებოდა. გავყევი მეზობლების ჯგუფს და იქ დავიწყეთ სხვადასხვა საქონლის შეძენა. ეს იყო ერთჯერადი თეფშები, ცელოფნის პარკები. ასევე "ჯილეტის" ტიპის საპარსები, რომლებიც იმ პერიოდში ჩემს გარდა, არავის შემოჰქონდა. ამ პროდუქციას ერთ-ერთი საბითუმო საწყობიდან ვიღებდი.

- ფიქრობდით, რომ "ჯილეტის" პროდუქცია მოთხოვნადი იქნებოდა ადგილობრივ ბაზარზე?

- მაშინ ჩემი მოტივაცია იყო, მომესინჯა ყველა შესაძლებლობა, რაც იმ მომენტში მქონდა. პირველ შემთხვევაში საწყისი კაპიტალი 900 დოლარი იყო. შემდგომ უკვე პატარა სესხი ავიღეთ. ეს იყო კერძო სესხი, რომელიც მაშინ თვეში 20%-ის ოდენობით უნდა დაგებრუნებინა უკან. ეს იყო კატასტროფულად დიდი ტვირთი. ამიტომ სწრაფად მიწევდა იქ სიარული, დაახლოებით 10 დღეში ერთხელ რომ სწრაფი ბრუნვა ყოფილიყო. თვეში პროცენტის სახით, დაახლოებით, 300 დოლარს ვიხდიდით. ბრუნვა მთლიანად, 3 ათასი დოლარის ფარგლებში იყო.

- თუმცა, ახერხებდით ამ თანხის გადახდას. თქვენს თავში ბიზნესის კეთების უნარი აღმოაჩინეთ?

- ნათქვამია, "გაჭირვება მიჩვნე, გაქცევას გიჩვენებო". ეს იყო გაჭირვებიდან გამომდინარე შინაგანი ძალა, რომელიც მაიძულებდა, ცხოვრების გასაუმჯობესებლად გზები მომეძებნა. შემდეგ უკვე ინდმეწარმეობის იდეა და კომპანიის დაარსების იდეა გაჩნდა.

- რამდენი იყო თქვენი პირველი შემოსავალი, რომელიც ამ პროდუქციის ყიდვა-გაყიდვით მიიღეთ?

- ალბათ, 200-300 დოლარი თვეში. საინტერესოა, როგორ გადავერთეთ ამ სეგმენტზე: შემთხვევით აღმოვაჩინეთ საბითუმო მაღაზია. ეს იყო დისტრიბუტორი შავი ზღვის რეგიონში, ქალაქ ტრაპზონში, რომელიც "ფილიპსის" ნათურებს ყიდდა. ერთ-ერთმა ქართველმა მითხრა ამ მაღაზიის შესახებ, თუ დაინტერესდებით, რომ საქართველოში წაიღოთო. დაახლოებით ერთი თუ ორი ყუთი ნათურა ჩამოვიტანე პირველად და ბაზარზე ამ ტიპის ნათურების გამოჩენამ დიდი ინტერესი გამოიწვია. როდესაც "ფილიპსის", მსოფლიოში ცნობილი ბრენდის, დახვეწილი ხარისხისა და დიზაინის ნათურები გამოჩნდა, მოთხოვნა დღითიდღე ძლიერდებოდა. ყოველი ჩემი შემდეგი ვიზიტი უცხოეთში, ახალი მოთხოვნების საფუძველი იყო. თვითონ მომხმარებელი გვაძლევდა მიმართულებას - მოთხოვნა მომხმარებლისგან მოდიოდა.

- იმ უშუქობის პერიოდშიც კი გაჩნდა მოთხოვნა ნათურებზე?

- დიახ, ეს იყო 1995-1997 წლები. მომხმარებელი თავად გვასწავლიდა, რა სჭირდებოდა ბაზარს. ორ წელიწადში ყველა დანარჩენ წვრილმანს თავი დავანებეთ და განათებაზე გადავერთეთ. "ჯილეტის" საპარსების ბიზნესი დღესაც შემოსავლიან ბიზნესად ითვლება, რადგან ამის გარეშე ადამიანი ვერ იცხოვრებს, როგორც სურსათის შემთხვევაში. სანათისა და ჭაღის გარეშე ადამიანი გაძლებს. ყოველდღიური მოხმარების საგნებიდან დიდი შემოსავალი იყო, მაგრამ ჩვენ მაინც გადავწყვიტეთ, გაგვეკეთებინა რაღაც ახალი, საინტერესო და ამაში ორიგინალურები ვყოფილიყავით.

- და ღია დახლის შემდეგ...

- ამის შემდეგ ე.წ. ელიავას ბაზარი დაიბადა. 1997 წელს უკვე იქით გადავედით და კვადრატულნახევარი ფართის ჯიხური ავიღეთ. იმის თანხაც კი არ იყო, რომ ბილბორდი დაგვემზადებინა. ხელით გავაკეთეთ ტრაფარეტი ჯიხურზე. რიგი იდგა ხოლმე. ბაზრობაზე მეტსახელად "ფილიპსსაც" კი მეძახდნენ. როდესაც ხედავ, რომ რაღაც წარმატება გაქვს, ცდილობ ბოლომდე გაიზარდო, განვითარდე. ის ჯიხური არ ვიკმარეთ და შემდეგ, დაახლოებით, 6 კვადრატულის ზომის ჯიხური ავიღეთ. დაახლოებით 3-4 წელი ელიავას ბაზრობაზე ვიყავით, მაგრამ ძალიან დიდი სურვილი მქონდა, იქიდან გამოვსულიყავით. ახლაც ასე ვფიქრობ. ეს ცივილიზაცია არ არის. ეს არის ბაზარი, რომელიც შესაძლოა, საჭიროა, მაგრამ ქვეყანაში ძალიან სიმბოლური სახით უნდა იყოს შენარჩუნებული.

- რა სურვილები გქონდათ მაშინ, როცა ვაგზლის ღია ჯიხურიდან დაიწყეთ საქმიანობა? როგორ ფიქრობთ, რა იყო მთავარი, რამაც თქვენი წარმატება განაპირობა?

- იმდენად ძლიერად ვიგრძენი გაჭირვების საფრთხე იმ წლებში, რომ მოტივაციის მთავარი საფუძველი სტაბილურობა იყო. ოჯახს არასდროს აღარ უნდა გასჭირვებოდა - ეს იყო მთავარი მამოძრავებელი ძალა. რაც უფრო აზარტში შევედით ამ საქმიანობაში, ჩემში დაიბადა მიზანი - ეს სფერო შემიყვარდა, სიყვარულის გარეშე ამ საქმეს აქამდე ვერ მოვიყვანდი. მიუხედავად იმისა, რომ განათება ჰქვია და ვიწრო პროფილია, ჩემთვის საინტერესო იყო, მინდოდა უფრო მეტისთვის მიგვეღწია.

- საინტერესოა, თუ გასწავლათ მცირე ბიზნესმა ისეთი რამ, რაც შემდეგ დიდი ბიზნესის კეთებისას გამოგადგათ?

- დღევანდელი ჩვენი ბიზნესი საშუალო კატეგორიას მიეკუთვნება და ჩვენი ბრუნვების, შემოსავლებისა და მასშტაბების მიხედვით დიდი ბიზნესი არ გახლავთ. მცირე ბიზნესმა მასწავლა ის, რომ არც ერთი წუთით არ უნდა დაივიწყო - ეს არის შრომის ფასად მოტანილი. პირველი 10 ათასი დოლარის შემდეგ, განცხრომას არ უნდა მიეცე. მთავარია, ადამიანმა არასდროს დაივიწყოს, საიდან წამოვიდა. ეს ის საფუძველია, რომელიც არანაირად მოგცემს საშუალებას, რომ ამპარტავანი გახდე, რაც უნდა დიდი ბიზნესი გააკეთო.

- მაშინ, როდესაც უკვე გაჩნდნენ ბაზარზე კონკურენტები, საინტერესოა, თქვენ რა შეცვალეთ თქვენს ბიზნესში?

- მოკლედ გეტყვით: უფრო მეტი მუშაობა დავიწყეთ. კონკურენციის მთელი ხიბლიც ეს არის. არ გაძლევს საშუალებას, მოდუნდე. კონკურენტები დროდადრო ჩნდებოდნენ.

- თუმცა, კონკურენტების გარეშე უკეთესი იყო მუშაობა...

- რეალურად, მთლად კონკურენტის გარეშე არასდროს ვყოფილვართ. როდესაც ჩვენ ბაზრიდან გამოვედით და პირველი მაღაზია გავხსენით მუშტაიდის ბაღთან, მაშინ ბაზარზე მყოფ ადამიანებს ეგონათ, რომ კარგი ფულის შოვნა შეიძლებოდა. ბევრი ადამიანი დასაქმდა ამ ბიზნესით. მაგრამ ეს ჩვეულებრივი პროცესებია. ამაზე ცუდი რეაგირება არანაირად მქონია.

- საკუთარ შცდომებზე სწავლობდით, თუ სხვის შეცდომებზე?

- ვცდილობ, სხვის შეცდომებზე ვისწავლო. ყოველთვის ვფიქრობ, ჩემი ნამოქმედარი, რასაც ამ 20 წლის განმავლობაში ვაკეთებდი, დიდი ფიქრის შედეგი იყო. შემდეგ, როდესაც სტამბოლში ჩავდიოდით და იქიდან ჩამოგვქონდა პროდუქცია, ეს გრძელდებოდა დაახლოებით, 5-6 წელი. თვითმფრინავის ბილეთის ფულიც კი არ იყო. იმასაც კი ვსაზღვრავდით, რომ ბილეთში არ გადაგვეხადა ფული. ავტობუსით მიწევდა ხოლმე წასვლა, 30 საათი თბილისიდან სტამბოლამდე ზღვას გავყურებდი და ფიქრების დალაგების პროცესები მიმდინარეობდა.

- რამდენ მაღაზიას ითვლის "ახალი ნათება" დღეს?

- 15 ობიექტს. მათ შორის არის ორი ახლად დაარსებული კონცეპტუალური სავაჭრო სახლი ფორუმი, რომელიც აერთიანებს ავეჯს, განათებას და დეკორაციებს. კომპანიაში კი სულ დაახლოებით 137 თანამშრომელია.

- ან თქვენ ან სხვას არ ჰქონია სურვილი, რომ ინვესტიცია ჩაედო თქვენს ბიზნესში და ამ გზით გაგეფართოვებინათ ბიზნესი თუ პრინციპულად თვლით, რომ აუცილებელია, იყოთ კომპანიის მფლობელიც და მმართველიც?

- ეს ალბათ, სუსტი წერტილია. თუ ბიზნესს პრაგმატულად შევხედავთ, ეს მიღებული პრაქტიკაა და საკმაოდ წარმატებულადაც ხდება ხოლმე ინტეგრირება და ასე შემდეგ. მაგრამ ჩემთვის არის ძალიან მტკივნეული თემა. ეს ბიზნესი, ეს კომპანია ჩემს ხელში დაიბადა, როგორც ბავშვი და ვერ წარმომიდგენია, რომ შეიძლება ამ კომპანიაში სხვა, თუნდაც მცირე დოზით, მეპატრონე გამოჩნდეს.

- იყო ასეთი მცდელობები?

- გარკვეულწილად, იყო. იყო მინიშნებები. თანაპარტნიორობის სურვილი უცხოელების მხრიდან, ადგილობრივების მხრიდანაც.

- როგორ მოიპოვეთ მომხმარებლის კეთილგანწყობა, ნდობა, ლოიალობა?

- პირველი დაუწერელი კანონი, რომელსაც თითოეულ თანამშრომელს ვეუბნები, არის ის, რომ არასდროს უნდა ვთქვათ ტყუილი. თუ პროდუქცია ჩინეთშია დამზადებული, ვეუბნებით, რომ არის ჩინური, მაგრამ მაღალხარისხიანი, თურქულზე თურქულს ვეუბნებით, იტალიურზე - იტალიურს, გერმანულზე გერმანულს და ასე შემდეგ. ზუსტად ვიცი, რომ ბიზნესის მთავარი ქვაკუთხედი სიმართლეზე და ობიექტურ ქცევაზეა აგებული. არასდროს უნდა მოატყუო მომხმარებელი, თუ გინდა, რომ ის იყოს ლოალური შენს მიმართ გრძელვადიან პერსპექტივაში.

- ვინ არიან თქვენი ძირითადი მომხმარებლები. გაყიდვების დიდი წილი საცალო სეგმენტზე მოდის თუ კორპორატიულ კლიენტებზე?

- ჩვენი სერიოზული ძალა, ბერკეტი, ძლიერი მხარე ჩვენი საცალო ქსელური გაყიდვებია. სწორედ ამით ვინარჩუნებთ სტაბილურობას. ჩვენ არ ვართ დამოკიდებული არანაირ პოლიტიკურ და ეკონომიკურ ძვრებზე, რაც უნდა მოხდეს, მცირე ცვლილებით, მაგრამ სტაბილურობას მაინც ვინარჩუნებთ. ძირითადი ნაწილი მაინც კერძო სექტორი და საშუალო ზომის ბიზნესი, ანუ კომერციული ობიექტები არიან: ბანკები, სამედიცინო დაწესებულებები, მაღაზიები, სავაჭრო ცენტრები და ასე შემდეგ. რომლებიც ჩვენი პროდუქციით სარგებლობენ და საკმაოდ წარმატებით.

- დღეს ბაზარზე ღირსეული კონკურენტი თუ გყავთ? ვფიქრობ, არის რამდენიმე მოთამაშე, რომლებიც ამ სფეროს საკმაოდ პროფესიონალურად ართმევს თავს. რაიმე საფრთხეს ხომ არ გრძნობთ, რომ შესაძლებელია მომხმარებელთა გარკვეული რაოდენობა გადაიბირონ?

- ამის გარეშე არ იქნება. თუ მოთამაშე შემოდის და მას აქვს სერიოზული განაცხადი, გამორიცხულია იმის პრევენცია მოახდინო, რომ არცერთი მომხმარებელი არ დაუთმო. უნდა გწამდეს, რომ მაქსიმალურად იმუშავებ, რათა შენი მომხმარებელი შეინარჩუნო.

-  მართალია აღნიშნეთ, რომ არანაირი პოლიტიკური და ეკონომიკური რყევა თქვენს ბიზნესზე დიდად არ მოქმედებს, მაგრამ საინტერესოა, 20 წლის განმავლობაში იყო თუ არა კრიზისული პერიოდები.

- კრიზისული პერიოდები, რა თქმა უნდა, იყო. ძალიან ცუდად მახსენდება 2008 წელი. აგვისტოს ომის პერიოდი. რუსული ტანკები ძალიან ახლოს იყვნენ უკვე თბილისთან. ჩვენი სათავო ოფისიც თბილისის შემოსასვლელშია. არ ვიცოდით, რა გვექნა. ეს ჩვენი ოჯახია, შვილივით გვყავს აქაურობა გამოზრდილი. ერთადერთი, რაც მოვიფიქრეთ, გარკვეული პროდუქცია ძირს დავალაგეთ, რომ დაბომბვის დროს არ დამტვრეულიყო. მაშინ ძალიან დეპრესიული ფონი იყო, ადამიანები დაიღუპნენ, განათებისთვის განწყობაც არ იყო და მომდევნო პერიოდმა საკმაოდ დეპრესიულად ჩაიარა.

- საინტერესოა განათების ბიზნესისა და პოლიტიკის თანაცხოვრება. როგორი იყო თქვენი ურთიერთობა წინა ხელისუფლებასთან?

- ჩვენ იმდენად სასურველი ბიზნესის სახე გვქონდა ყოველთვის, რომ არც ერთი ხელისუფალი ჩვენდამი ანტიპატიით არ იყო განწყობილი. ეს იყო დიდი პლუსი, რომელიც უნებლიედ შევიძინეთ.

- გარკვეულ დათმობებზე თუ გიწევდათ წასვლა ხელისუფლებასთან? ბევრი ბიზნესი მოყვა ამ ტალღაში.

- როცა "ვარდების რევოლუცია" მოხდა, როგორც ბიზნესი, არსებობის დაახლოებით 8 წელს, როგორც კომპანია კი 4 წელს ვითვლიდით. პირველი, რაც ვიგრძენი და ორი ხელით მივესალმე, იყო საგადასახადო რეფორმა, გამჭვირვალობა და ასე შემდეგ. ჩემთვის ის პერიოდი, რაც მანამდე იყო, დისკომფორტს წარმოადგენდა. ყველგან რაღაც არაოფიციალური გადასახადი იყო.

- გადაგიხდიათ არაოფიციალური გადასახადი?

- რასაკვირველია. წინააღმდეგ შემთხვევაში, არასასურველი მეწარმე იქნებოდი. ვგულისხმობ 2008 წლამდე პერიოდს.

- თქვენი კომპანია "ნაციონალური მოძრაობის" საარჩევნო კამპანიის დამფინანსებელთა სიაში შემხვდა. ეს დაფინანსება გარკვეული სამადლობელო იყო იმისთვის, რომ უფრო გამჭვირვალედ აწარმოებდით ბიზნესს, თუ ეს იყო გარკვეული იძულება?

- იძულება არ ყოფილა. ეს იყო უბრალოდ, თხოვნა ამ პარტიის მხრიდან ასეთი სახით: ხომ არ გამოთქვამდით სურვილს, რომ დახმარებოდით ამ მოძრაობას? ჩვენ საჭიროდ ჩავთვალეთ, რომ დავხმარებოდით.

- რამდენი პოლიტიკური პარტიაც გთხოვთ, რომ დაეხმაროთ, ხომ ვერ დააფინანსებთ?

- ეს ძალიან ინდივიდუალური თემაა. ბიზნესმენმა უნდა გადაწყვიტოს, დაეხმარება თუ არა.

- სულ ამბობენ იმას, რომ ბოლო სამი წლის განმავლობაში ბიზნესისთვის უფრო ხელსაყრელი გარემო შეიქმნა. რამდენად შეიცვალა ვითარება და სასიკეთოდ შეიცვალა თუ პირიქით? როგორია ბიზნესის კეთების გარემო ზოგადად?

- დღეს ბიზნესი საკმაოდ თავისუფალია. მე ვთვლი, რომ გამოცოცხლდა კიდეც. საერთოდ, მედალს ორი მხარე აქვს. ბიზნესი შეიძლება მაშინ იყო ვიღაცისთვის პრობლემა, შეიძლება ეხლა არის პრობლემა. როდესაც ხარ გამჭვირვალე და მართალი ადამიანი, არასდროს არც ერთი ცვლილების არ უნდა გეშინოდეს. ჩვენი მთავარი კრედოც ეს არის, რომ ყოველთვის გამჭვირვალე უნდა ვიყოთ და ვაკეთოთ ჩვენი საქმე. ბოლო პერიოდში, თუ არ ჩავთვლით იმ ეკონომიკურ დარტყმებს, რასაც სავალუტო დევალვაცია ჰქვია, ბიზნესი დღეს საკმაოდ თავისუფალია. ბოლო წლებში ბევრი ბიზნესი გაცოცხლდა კიდეც, რომელიც არ არსებობდა.

- დღეს აღარავინ მოდის ბიზნესთან დაფინანსების თხოვნით?

- არ ყოფილა ასეთი თხოვნა. პირადი სურვილით თუ ვინმე დააფინანსებს.

- ბიზნესი და სოციალური პასუხისმგებლობა - რამდენად აუცილებელია ბიზნესისთვის, რომ მისი მოგების გარკვეული წილი აუცილებლად სოციალურ პასუხისმგებლობაში ჩადოს. და როგორია უკუგება სოციალურ პასუხისმგებლობაში ჩადებული ინვესტიციიდან?

- სოციალური პასუხისმგებლობა ეს ალბათ უფრო მორალური მხარეა. სამწუხაროდ, ყოველთვის პიართან არის ხოლმე ასოცირებული გარკვეული დოზით. თვალშისაცემია და ცუდია, როდესაც ბიზნესი მიზანმიმართულად იყენებს სოციალური პასუხისმგებლობის აქტივობას პიარისთვის. პერიოდულად ჩვენ ეს გვიკეთებია, მაგრამ ყოველთვის მქონდა მოწოდება თანამშრომლების და სპეციალური სამსახურის მიმართ, რომელიც ამას აკეთებს - გავაკეთოთ ეს ისე, რომ წინა პლანზე კომპანიის სახელი არ იყოს წამოწეული. ასე რომ, აუცილებელია.

- 20 წლის შემდეგ თუ მისულხართ იმ ადგილას, სადაც დაიწყო ყველაფერი - ვაგზლის ბაზრობაზე, ერთ-ერთ დახლთან?

- წინა წლებში, რამდენიმე თვის წინ ვყოფილვარ.

- რა განცდა გეუფლებათ ხოლმე და როგორ ფიქრობთ, მაინც რა იყო მთავარი, რამაც ამ წარმატებისთვის მიგაღწევინათ?

- იქ არის ნოსტალგია. იქიდან სითბო მოდის. მე ყველას პატივს ვცემ, ვინც იქ დგას. მაგრამ მიმაჩნია, რომ ეს არ არის ნათელი მომავლის შესაქმნელად ხელისშემწყობი ადგილი. მე მინდა ეს ბიზნესი სერიოზულ ჩარჩოებში გადავიდეს. აღარ იყოს სიცხე, ტალახი, მტვერი.

- როგორ ფიქრობთ, ყველა იმ ადამიანს აქვს შანსი აკეთოს დიდი თუ არა, საშუალო მასშტაბების ბიზნესი - ყველას, ვინც დღეს ბაზრობაზე დახლთან დგას?

- აქ მენტალობაში უფროა პრობლემა. ძალიან ბევრს ჰქონდა ჯერ კიდევ დიდი ხნის წინ ამის საშუალება, მაგრამ ვერ გადალახეს ფსიქოლოგიური ბარიერი. ბევრს საგადასახადოსი ეშინოდა, რატომღაც ეგონათ, რომ დააწიოკებდნენ, შეაწუხებდნენ, ბევრს ეგონა, რომ ამით გამოჩნდებოდა - ბევრი ფული აქვს და შესაძლოა, რაღაცის მსხვერპლი გამხდარიყო... ადამიანებს მუხრუჭის სინდრომი აქვთ, ურჩევნიათ თავის ნაჭუჭში დამალულებმა აკეთონ ფული და ასპარეზზე არ გამოვიდნენ. სწორედ ეს არის ის შემაფერხებელი ფაქტორი.

- თქვენ ძალიან მშვიდი ადამიანი ჩანხართ. რისკზე წასულხართ?

- რაც ბიზნესში ვარ, რისკზე სულ მივდივარ. ახლა იმის განცდა მაქვს, რომ რისკიანი გადაწყვეტილებების მიღებას მოვუკელით. ადრე უფრო რისკიანი ვიყავი. ამის გარეშე ალბათ არ გამოვა.

- იღბალი თუ გაქვთ ბიზნესში?

- ალბათ კი. რა თქმა უნდა, შრომის ფასად მოვიდა ყველაფერი, მაგრამ ფორტუნა ყოველთვის თანმხვედრი იყო.

- ინტუიცია როგორი გაქვთ?

- ვთვლიდი, რომ ყოველთვის კარგი ინტუიცია მქონდა.

- ახლა რას გეუბნებათ ინტუიცია, რომელ ბიზნესშია ყველაზე მომგებიანი კაპიტალდაბანდება?

- მე სურვილს გეტყვით. ყველაზე სასურველი ინვესტიცია და განვითარება განათლების სფეროშია საჭირო. სწორედ განათლების დეფიციტია ქვეყნის შიდა საზოგადოებრივი განვითარების შემაფერხებელი. თუ ამ მიმართულებით განვითარდება ქვეყანა და უფრო მეტი ხარისხიანი პროდუქტი იქნება ქვეყანაში, რომ ადამიანებმა უკეთესი განათლება მიიღონ, ალბათ ეს ყველაზე სასარგებლოც იქნება და ვთვლი, შემოსავლიანიც არის. დღეს რასაც ვუყურებ, კვების ბიზნესის გარდა, საკმაოდ წარმატებულია სამედიცინო ბიზნესი.

- ხომ არ გაფიქრებინებთ ეს, რომ შემდეგში თქვენი ბიზნესის დივერსიფიცირება მოახდინოთ და "ახალმა ნათებამ" გარკვეული კაპიტალდაბანდება სამედიცინო სფეროშიც განახორციელოს?

- ნამდვილად არა. აქ ლაპარაკია საქმის სიყვარულზე. ფულის კეთება ბევრნაირად შეიძლება. თუ კრედოა, რომ ფული აკეთო, შეიძლება დივერსიფიცირება მოხდეს, მაგრამ თუ კრედოა, რომ შენი საქმე აკეთო, მაშინ ის უნდა იკმარო, რაც შენი საქმიდან არის. ჩვენ რაც შევძელით დივერსიფიცირება ბოლო ორი წლის განმავლობაში, ჩვენ ინვესტიცია განვახორციელეთ ავეჯისა და დეკორაციების მიმართულებით, ჩავთვალეთ, რომ ეს მონათესავე საქმიანობაა. შეიძლება ძალიან აქტუალური გახდეს სასტუმროს ბიზნესი, ტურიზმის განვითარებასთან დაკავშირებით. აქ არ არის დიდი კონკურენცია და მე ვიქნები თუ ნებისმიერი სხვა, ვფიქრობ, ეს საინტერესო მიმართულებაა.

- შეგიძლიათ ძალიან მოკლედ ჩამომიყალიბოთ, როგორია წარმატების ფორმულა ბიზნესში?

- ძალიან უნდა გიყვარდეს საქმე, არასოდეს უნდა თქვა ტყუილი...

- მომხმარებელი არასდროს უნდა მოატყუო?

- არა. ასევე, ყოველთვის უნდა დააფასო თანამშრომელი და ინოვაციური წინსვლის მუდმივი განცდა უნდა გქონდეს.