რაშია კომპანია "სარაჯიშვილის" წარმატების საიდუმლო

ტელეკომპანია PALITRANEWS-ის გადაცემა ”ბიზნესპერსონამ” ამჯერად კომპანია ”სარაჯიშვილის” აღმასრულებელ დირექტორს, ზურაბ ბუბუტეიშვილს უმასპინძლა. როგორია საუკუნოვანი ბიზნესის თანამედროვე ისტორია, რომელმაც რამდენჯერმე განიცადა რებრენდინგი, ”სარაჯიშვილის” რომელი პროდუქტი ღირს 2 700 ლარი და აქვს თუ არა ზურაბ ბუბუტეიშვილს საქართველოში ხორვატიის საპატიო კონსულის ტიტული, ამას მკითხველი გადაცემის ბეჭდური ვერსიიდან შეიტყობს.

- რამდენიმე ძალიან მნიშვნელოვანი ეტაპი გაიარა კომპანია ”სარაჯიშვილმა” დაარსების დღიდან დღემდე. ეს ბუნებრივი პროცესია. არაფერია მუდმივად უკვდავი დროში. რაღაცა პერიოდულობით ყველაფერს სჭირდება რეანიმაციული ღონისძიებები. შეგიძლიათ დაგვისახელოთ რამდენიმე ძირითადი ეტაპი, როდესაც კომპანია გადარჩა?

- პირველი, ეს იყო ის წლები, როცა თვითონ პროცესი დაიწყო. ამ კომპანიას, როცა საბჭოთა ხელისუფლება მოვიდა და მოხდა მისი ნაციონალიზაცია, მაშინ სახელი გადაერქვა. სარაჯიშვილის სახელი საერთოდ მივიწყებული იყო. მაქსიმალურად ავიწყებდნენ ხალხს, რომ ასეთი პერსონა არსებობდა.

- რა სახელით იყო მაშინ ცნობილი?

- მაშინ იყო ”თბილისის კონიაკის ქარხანა”. მერე შემოვიდა საბჭოური ბრენდები. ეს იყო ”ვარციხე”, ”გრემი”, ”ენისელი”, ”თბილისი” და ა.შ. და მთელი 70 წლის პერიოდში ასე ფუნქციონირებდა. 95-ში უკვე მამაჩემმა დაიწყო სარაჯიშვილის გადმოსვენების პროცესი. დიდუბის პანთეონში იყო დაკრძალული. როცა აღწერა მიდიოდა, მისი და მისი მეუღლის ნეშტები აღმოაჩინეს ამ სასაფლაოზე და ნათესავებს უთხრეს, რომ ის კაპიტალისტი იყო, ცუდი კაცი იყო და სთხოვეს, გადაესვენებინათ ჩვეულებრივ სასაფლაოზე. ნათესავებს არ ჰქონდათ იმდენი ფული და გაახსენდათ, რომ მეუღლეს ძვირფასი ბეჭედი ეკეთა ხელზე. ნეშთის ამოღების შემდეგ ის ბეჭედი გაყიდეს და ამ თანხებით გადაასვენეს. 1995-ში სარაჯიშვილი და მისი მეუღლე ”ქაშვეთის ეკლესიაში” გადმოასვენეს, უწმინდესის ლოცვა-კურთხევით. აქედან იწყება უკვე სარაჯიშვილის პირველი პროდუქტის შექმნა, რომელიც 96 წელს ჩამოისხა, მაგრამ მაშინ ტექნიკური საშუალებები არ იყო და პროდუქტი ჩამოისხა ჰოლანდიაში. შემდეგ უკვე რეალიზაცია იწყება.

- ასეთი ხანგრძლივი წყვეტის შემდეგ, როგორ მიიღო მომხმარებელმა კონიაკი ”სარაჯიშვილი”?

- მომხმარებელმა, რა თქმა უნდა, დადებითად მიიღო იმიტომ, რომ დავით სარაჯიშვილის პერსონა ძალიან დიდ როლს თამაშობს. იცით, როგორი დადებითი ადამიანი იყო, როგორი სიკეთე აქვს ჩვენი ქვეყნისთვის გაკეთებული და ეს, რა თქმა უნდა, ძალიან დიდ როლს თამაშობს ამ ბრენდის განვითარეაბში. თუმცა დიდი სირთულეები მაინც ახლდა. ეს არის მაშინდელი მდგომარეობა ქვეყნის, თუმცა მაინც ვახერხებთ განვითარებას.

- შეგიძლიათ მითხრათ, რა მდგომარეობაში შეიძინა თქვენმა ოჯახმა ქარხანა, რა ქონების მფლობელები გახდით მაშინ და ახლა რა მდგომარეობა გვაქვს?

- იყო სპირტების ძალიან დიდი მარაგი, რომლის შექმნასაც დიდი დრო სჭირდება. საბჭოთა ხელისუფლებამ დიდი განძი მიიღო ამ ტექნოლოგიის სახით, გამზადებული ტექნოლოგიები იყო, გამზადებული სპეციალისტები არსებობდნენ და მათ გააგრძელეს ეს ტრადიცია. შემდეგ, მთელი ის სპირტები რაც საქართველოში მზადდებოდა, შემოდიოდა ამ ქარხანაში დასაძველებლად და მერე ამას აწარმოებდნენ. ეს განძი აქ იყო და დღესაც ინახება.

- საინტერესოა, თქვენ როგორ მდგომარეობაში გადაიბარეთ ქარხანა მამისგან და შემდეგ რისი შეცვლა მოგიხდათ. თუმცა მანამ, სანამ ამაზე ვისაუბრებთ, კიდევ ერთი შეკითხვა: თქვენ ახსენეთ, რომ პირველი პროდუქცია, რომელიც კომპანიამ გამოუშვა, იყო კონიაკი ”სარაჯიშვილი”. საინტერესოა, საბჭოთა პერიოდში შექმნილი ე.წ. ბრენდული სახელწოდებებიც თუ შეინარჩუნეთ?

- კი, რა თქმა უნდა. იმ დროისთვის შევინარჩუნეთ, დაახლოებით 10 წლის გნმავლობაში 95-დან 2006 წლამდე, ამ მარკებით ვმუშაობდით. 2006 წლის შემდეგ (რუსეთის ემბარგო) დადგა საკითხი, რომ რაღაცნაირად უნდა გადაწყობილიყო კომპანია და დამდგარიყო ახალ რელსებზე.

- თქვენს გეგმებში შედიოდა საოჯახო ბიზნესის გადაბარება?

- არც მიფიქრია ასე, მაგრამ მე უკვე 20 წელია ვმუშაობ და რაღაცნაირად, ისე მოხდა, რომ მე მომიწია ამ ბიზნესის მართვა. ეს ძალიან დიდი პასუხისმგებლობაა.

- რა პოზიციაზე დაიწყეთ მამის ბიზნესში მუშაობა?

- ყველა პოზიციაზე ნამუშევარი ვარ. ტექნოლოგად, მუშად, გაყიდვებში, ჩამოსხმაში...ყველა პოზიცია გავლილი მაქვს ბუღალტერიის გარდა.

- რომელი იყო ყველაზე საინტერესო?

- ჩემთვის ყველაზე საინტერესო გაყიდვები და ტექნოლოგიაა. თქვენ თუ გინდათ, რომ კარგი პროდუქტი შექმნათ, ყველა იმ პროდუქტის წარმომავლობას კარგად უნდა იცნობდეთ, სიღრმისეულად. ყველა სპირტი, რაც აქ ინახება, უნდა მისი თვისება, გემო, ხასიათი იცოდეთ, რომ წარმოიდგინოთ, როგორ გადავა ეს სპირტი შემდეგ, პროდუქტში და როგორი იქნება ეს პროდუქტი.

- თქვენ თქვით, რომ 2006 წელს კომპანიისთვის რთული პერიოდი იყო. ეს იყო ყველაზე კრიზისული პერიოდი კომპანიისთვის თუ უფრო რთული პერიოდებიც გადაუტანია?

- კომპანიას ორი კრიზისული პერიოდი ჰქონდა. პირველი ეს იყო 94 წლიდან 2000 წლამდე. ჩვენ ძირითადი გაყიდვები 2000 წელს დავიწყეთ, მანამდე იყო ბრძოლები, შენარჩუნება...2000 წელს უკვე დავიწყეთ რუსეთის ბაზარზე გაყიდვები, უკრაინაში გაყიდვები და ძალიან კარგად იყიდებოდა. 2006 წელს იყო ურთულესი კრიზისი კომპანიისთვის იმიტომ, რომ მაშინ გაყიდვების 80% დავკარგეთ. ეს შოკი იყო. თუმცა მოვახერხეთ და ახალი ენერგიით გადავლახეთ ეს პრობლემა. დღეს საკმაოდ წარმატებით, 20 ქვეყანაში ვყიდით და ნელ-ნელა ვიზრდებით და ვიზრდებით.

- ჩვენ ამაზე აუცილებლად ვისაუბრებთ, რომელ საექსპორტო ბაზრებზეა ყველაზე დიდი რაოდენობით წარმოდგენილი თქვენი პროდუქცია. თუმცა, მანამდე მინდა ვთქვა, რომ ერთია ის პროდუქცია, რომლის რეალიზებასაც კომპანია სარაჯიშვილი ახდენს როგორც ადგილობრივ, ისე საერთაშორისო ბაზრებზე, მაგრამ მეორეა ის განძი, რომელსაც კომპანია საკუთარი ოფისის კედლებში ინახავს.

- ეს განძი არის ჩვენი მარაგები, სპირტები, რომლებსაც ვინახავთ. მაგრამ ყველაზე ღირებული ჩვენთვის ეს არის სპირტი, რომელიც თვით დავით სარაჯიშვილის მიერ არის გამოხდილი, 2 სპირტი გვაქვს ასეთი, ეს არის 1893 წელს გამოხდილი, საკონიაკე სპირტი და ეს არის 1905 წელს გამოხდილი საკონიაკე სპირტი. ეს არის არა მარტო ჩვენი, არამედ ჩვენი ქვეყნის იმიტომ, რომ ასეთი ტრადიციის კომპანია, ასეთი მარაგებით, შეიძლება ითქვას, რომ საქართველოში მეტი არ არის. ამიტომ ეს განძი ყველას ეკუთვნის, რომელსაც ჩვენ ძალიან ფაქიზად ვეპყრობით.

- ანუ არ იყენებთ სხვადასხვა სასმლის წარმოებაში?

- პრაქტიკულად, ეს სპირტები ჩვენ არ გამოგვიყენებია არასოდეს. თქვენ იცით, რომ როდესაც სპირტი კასრში ინახება, დანაკარგი აქვს. ამიტომ, ძველი სპირტები გადავიტანეთ მინის ბოცებში, რომ დანაკარგი საერთოდ არ იყოს და სპეციალურად მოწყობილი ადგილი გვაქვს, სადაც ეს სპირტებია შენახული. რა თქმა უნდა, ცოტა-ცოტას ვხმარობთ.

- რამდენია ეს ”ანგელოზთა წილი” ყოველწლიურად?

- წელიწადში ეს არის 2-3%.

- საკმაოდ ბევრია.

- დიახ და ნელ-ნელა ძველი სპირტი რაც გვაქვს, მინის ბოცებში გადაგვაქვს, რომ დანაკარგი მინიმუმამდე იყოს დაყვანილი.

- მინდა საერთაშორისო ბაზრებზე ვისაუბროთ, რადგან კომპანიის მეორე სიცოცხლე ბაზრების დივერსიფიცირებას უკავშირდება. მანამდე ტრადიციულ ბაზრებზეც მინდა გკითხოთ, შეიცვალა ვითარება 2011-12 წლების შემდეგ, მოხდა ქართული სპირტიანი სასმელების დაბრუნება უკრაინის და რუსეთის ბაზარზე. თქვენი პროდუქციის შემთხვევაში როგორ მოხდა, აღადგინეთ თუ არა ძველი მოცულობები თუ საერთოდ აღარც გიფიქრიათ იქ დაბრუნება?

- ძველი მოცულობები არ აღგვიდგენია და ვერ აღვადგენთ, ალბათ. თქვენ იცით რა ეკონომიკური მდგომარეობაა რუსეთში, უკრაინაში, კრიზისიდან გამომდინარე. თუმცა, გაყიდვები გვაქვს, სტაბილურად ვიზრდებით, გააჩნია რა მდგომარეობაა, თუ ბაზარი სტაბილურია, მუდმივად ვიზრდებით, ამ რყევების გამო ჩვენც შეგვიმცირდა გაყიდვები. თუმცა ამ ბაზრებზე საკმაოდ კარგი პოზიციები გვიკავია.

- საფასო სეგმენტია საინტერესო. უკრაინისა და რუსეთის ბაზარზე.

- ჩვენ შედარებით მაღალ საფასო სეგმენტში ვხვდებით, იმიტომ რომ ჩვენთვის ხარისხი ძალიან მნიშვნელოვანია და ბრენდის იმიჯიც, რა თქმა უნდა. ვცდილობთ არა რაოდენობაზე გავაკეთოთ აქცენტი, არამედ, ხარისხზე და შესაბამისად, ვხვდებით მაღალ საფასო სეგმენტში.

- რამდენად რთული იყო ბაზრების დივერსიფიცირების პერიოდი. საინტერესოა ყველა დეტალი, ყოველი ნაბიჯი, როგორ ახერხებდით უცხოელი მომხმარებლის დაინტერესებას ქართული კონიაკებით, რომლებსაც არ აწერია კონიაკი და აწერია ბრენდი, გასაგები მიზეზების გამო?

- როდესაც ჩვენ 2006 წელს რებრენდინგის პროცესი დავიწყეთ, ზუსტად აქ იყო პრობლემა: ან უნდა დავრჩენილიყავით იმ ბრენდების მწარმოებლები, რომლებიც საბჭოთა პერიოდიდან მოდის, ან რაღაც ახალი უნდა შეგვეთავაზებინა ბაზრისთვის. ამიტომ ჩვენ თითქოს მარტივი, მაგრამ ისეთი გადაწყვეტილება მივიღეთ, რომ შემოგვეტანა ის კლასიფიკაციები, რომლებიც კონიაკს აქვს, ამ მიმართულებით წავსულიყავით სარაჯიშვილის სახელი და ბრენდი, როგორც ასეთი, წინა პლანზე წამოგვეწია. რა თქმა უნდა, ეს მაშინ იყო პოლემიკის საგანი, იყო ძალიან სერიოზული თაობათა ბრძოლა. მაშინ ჩვენ ახალი ენერგია გვქონდა, გვჯეროდა ამისი, რასაც ვაკეთებდით და ამ მიმართულებით წავედით. თუმცა მერე დავრწმუნდით ჩვენი გადაწყვეტილების სისწორეში და ამან, რა თქმა უნდა, იმუშავა, გაამართლა და დღეს საკამოდ წარმატებით ვიყიდებით ევროპის ბაზრებზე. თუმცა რთული იყო, რა თქმა უნდა. ამას ბევრი შრომა დასჭირდა. მე ვფიქრობ, მაშინ ამ გადაწყვეტილებამ კალაპოტში ჩააყენა ჩვენი კომპანია. დღეს, რაღაცნაირად, სხვა კომპანიებმაც მოგვბაძეს და ამ მიმართულებით მუშაობენ.

- კონკურენცია როგორია, როგორც ადგილობრივ, ისე საერთაშორისო ბაზარზე?

- რთულია. საერთაშორისო ბაზარზე კიდევ უფრო იმიტომ, რომ იქ უფრო მეტად, კონკურენციაში შედიხარ ისეთ ბრენდებთან, რომელთანაც ჭიდაობა ძალიან რთულია.

- რა არის თქვენი კონკურენტული უპირატესობა?

- ეს არის ხარისხი, ტრადიცია, რომელიც ამ კომპანიას აქვს, ქართული წარმომავლობა, ის ყურძნის ჯიშები, რომლებსაც ჩვენ ვხმარობთ და შეფუთვა, რომელსაც ჩვენ მაქსიმალურ ყურადღებას ვაქცევთ.

- შეგიძლიათ დამისახელოთ ყველაზე ძვირადღირებული პროდუქცია, რომელიც იყიდება როგორც ადგილობრივ ბაზარზე, ისე გადის უცხოეთში და ყველაზე მინიმალური ფასი, რომლითაც თქვენი პროდუქციის რეალიზება ხდება?

- ყველაზე ძვირადღირებული პროდუქტი ეს არის ”დავით სარაჯიშვილი”, რომელიც ამ ეტაპისთვის ჩვენ გვაქვს.

- მაგრამ მაინც არ არის იმ სპირტის გამოყენებით დამზადებული, რომელიც თქვენ გაქვთ შენახული.

- იმ სპირტის გამოყენებით არ არის, მაგრამ ის სპირტი მონაწილეობს, ორივე სპირტი, ამიტომ ჰქვია ”დავით სარაჯიშვილი”.

- და რა ღირს?

- ეს მაღაზიაში ღირს 3 500 ლარი, ჩვენ გვაქვს ასევე მე-20 საუკუნის ბუკეტი, აქ არის მე-20 საუკუნის ყველა სპირტი (თუმცა არა 100%-ით). ის ღირს 2 700 ლარი და ყველაზე იაფი ეს არის სამვარსკვლავიანი კონიაკი, რომელიც ღირს 20 ლარი თაროზე, მაგრამ ჩვენ ამით არ ვჩერდებით, უფრო ძვირიც გვექნება, ახლა ვმუშაობთ იდეაზე, რომ გავაცოცხლოთ სარაჯიშვილის დროინდელი მარკა, ეს არის ”ძალიან ძველი”. ”ძალიან ძველი” პირველად სარაჯიშვილმა გამოუშვა 1901 წელს. მაშინ ყველაზე ძველი 12 წლის სპირტი ჰქონდა მას და ამიტომ დაარქვა ”ძალიან ძველი”. ჩვენ გვინდა, რომ ეს ხაზი გავიმეოროთ და ყველაზე ძველი კონიაკი გამოვუშვათ, 1893 წლის, რა თქმა უნდა, 100%-ით. ეს კონიაკი გამოვა წელიწადში მხოლოდ 10 ბოთლი და მომავალ წელს, როცა გამოვუშვებთ ჩვენ, ეს კონიაკი იქნება 124 წლის.

- ძალიან საინტერესოა, ყველა ამ გადაწყვეტილებას გკარნახობთ თუ არა ბაზარზე არსებული მოთხოვნა, როგორც ადგილობრივზე, ისე საერთაშორისოზე, თუ უბრალოდ ფიქრობთ, რომ ეს უნდა იყოს სტრატეგია, რომელიც წინასწარ არის გაწერილი და უნდა მიყვეთ მას?

- ეს უნდა იყოს სტრატეგია, რომელიც დიდი ხნით ადრეა გაწერილი, თუმცა ამ სტრატეგიაში ცვლილებების შეტანა ბაზრის მოცემულობიდან გამომდინარე გვიწევს ხოლმე. ჩვენს სტრატეგიაში სამი ძირითადი მიმართულებაა, ეს არის სამი ხაზი, რომელიც ჩვენ გვაქვს: კლასიკური ხაზი, ”ვინთიჩლაინი” და ეს არის უნიკალური გაყიდვების ხაზი. კლასიკურ ხაზში ის პროდუქტებია მოქცეული, რომლებიც არის სამი წლიდან 30 წლამდე, ეს არის სარაჯიშვილის 3-ვარსკვლავიანი, 5-იანი და ახალი პროდუქტი, რომელიც უკვე გამოვუშვით ბაზარზე. ეს არის ”სარაჯიშვილი ექსტრა”. ”ვინთიჩში” ჩვენ გვაქვს პროდუქტები, რომლებიც გაკეთებული იქნება მხოლოდ ერთი წლის კონიაკიდან, საკონიაკე სპირტისგან და ასეთი სამი პროდუქტი იქნება მალე წარმოებაში. ეს არის 1941 წელი, 1945 წელი და 1955 წელი. შემდეგ კიდევ გავშლით ამ წლებს. ეს იქნება 1940-დან 1980 წლამდე. ასევე იქნება უნიკალური პროდუქტების ხაზი, რომელიც უკვე ვთქვი. ეს არის ”ძალიან ძველი”, რომელიც წელიწადში 10 ბოთლი გამოვა; ეს არის ”სარაჯიშვილი თრილოჯი” - სამი კონიაკის ნაერთი ამ ახალ პროდუქტში, ეს იქნება მე-19, მე-20 და 21-ე საუკუნის. გვაქვს ძალიან საინტერესო პროდუქტის იდეა, რომელზეც ვმუშაობთ, ალბათ მალე მაგასაც გამოვუშვებთ, ეს არის ”სარაჯიშვილი ინდეფენდენს” – ”სარიჯიშვილი დამოუკიდებლობა”, რომელიც გვინდა, რომ საქართველოს დამოუკიდებლობის დღეს მივუძღვნათ, ორი თარიღი გვაქვს - 1918 წელი და 1990 და ეს სპირტები აქ ინახება, ჩვენ გვაქვს 1918 წლის სპირტიც, 1990 წლის სპირტიც, ამის კუპაჟს გავაკეთებთ და გამოვუშვებთ პროდუქტს. ყველაზე ძვირადღირებული იქნება უნიკალური ხაზიდან ”სარაჯიშვილი ძალიან ძველი”, რომლის ფასიც ჯერ არ დამიდგენია, თუმცა, დაახლოებით, ვფიქრობ, ეს უნდა ღირდეს 20 ათასზე მეტი.

- ამ შემთხვევაში, ბუნებრივია, ჩნდება შეკითხვა. ზოგადად, ეს არ არის პროდუქტი, რომელიც დაბალ სამომხმარებლო სეგმენტზეა გათვლილი, იშვიათ შემთხვევაში, ალბათ საშუალო სეგმენტიც შეწვდება ამ პროდუქციას, ანუ ძირითადად, მაღალი სეგმენტია ზოგადად თქვენი პროდუქციის მომხმარებელი. მით უფრო, როდესაც ასეთ ძვირადღირებულ პროდუქციაზეა საუბარი, საინტერესოა, ვინ არიან თქვენი მომხმარებლები როგორც ადგილობრივ, ისე საერთაშორისო ბაზრებზე.

- ასეთ პროდუქტებს ჰყავს მომხმარებელი. ადგილობრივ ბაზარზე ასეთი მომხმარებლები უფრო ბიზნეს სექტორიდან არიან, ვისაც საჩუქრის გაკეთება უნდა, სურს რომ აჩუქოს და ა.შ. თუმცა საზღვარგარეთაც არის ასეთი მომხმარებელი. რა თქმა უნდა, ეს რთული გასაყიდია, შეიძლება ვერ გაყიდო დიდი რაოდენობით, მაგრამ როცა კომპანიას აქვს შესაძლებლობა, რომ ასეთი პროდუქტი აწარმოოს, ეს მის იმიჯზე და მის ხარისხზე მუშაობს, ამიტომ ჩვენ არც გვაქვს აქცენტი გაკეთებული გაყიდვებზე. შეიძლება ცოტა გავყიდოთ, მაგრამ ეს აუცილებლად სჭირდება კომპანიას, რომ რაღაცნაირად გავიტანოთ ეს სიმდიდრე, ეს კულტურა, რომელიც ამდენ ხანს იქმნებოდა.

- ყველაზე დიდი რაოდენობით რომელ ქვეყანაში იყიდება თქვენი პროდუქცია? ასევე საინტერესოა სტატისტიკა. შევადაროთ 2015 წლის გაყიდვები 2006, 2007 წლების გაყიდვებს.

- 2007 წელი ძალიან ცუდი წელი იყო იმიტომ, რომ 2006 წელს ემბარგო იყო. 2005 წელს უნდა შევადაროთ. თითქმის გასული ვართ იმავე რაოდენობაზე, თუ უფრო მეტზე არა, 2005-ში დაახლოებით, გავყიდეთ 3 მილიონი ბოთლი, 2015-შიც გაყიდული გვაქვს ამდენი.

- თქვენი სამომავლო გეგმები როგორია? რა არის ის მაქსიმუმი, რის მიღწევასაც ახლო მომავალში აპირებთ?

- ასეთი გათვლა არ გვაქვს ჩვენ, ამ მოცემულობიდან გამომდინარე ცოტა რთულია დათვალო, რამდენი უნდა გაყიდო. ვერ თვლი ბაზარს. მაგალითად, ყაზახეთს ვერ დათვლი, რუსეთს ვერ დათვლი. შესაბამისად, რთულია.

- რომელი ბაზარია, სადაც ყველაზე პოპულარულია თქვენი პროდუქცია?

- ჩვენ სადაც ვიყიდებით, ყველგან პოპულარულია, ძირითადად, ჩვენი ისტორიული ბაზრები არის ყოფილი საბჭოთა ქვეყნები, იქ პოპულარობით ვსარგებლობთ. მომხმარებლის ძალიან მაღალი ნდობაა. ასევე, ევროპის ბაზრებზეც საკმაოდ კარგად მიდის გაყიდვები, იზრდება. პოლონეთში იზრდება ძალიან კარგად, ბალტიის ქვეყნებში იზრდება, ახლა ფინეთში შევედით, სახელმწიფო ტენდერი მოვიგეთ, იქ სახელმწიფო მონოპოლიაა. ჩინეთში ვმუშაობთ და იქ მიდის კარგად გაყიდვები, ასევე - კანადაში.

- აუცილებლად მინდა გკითხოთ ნედლეულთან დაკავშირებით, აბსოლუტურად ადგილობრივი ნედლეულით ხდება პროდუქციის წარმოება თუ არის რაღაც, თუნდაც შეფუთვის ელემენტი, რომლის იმპორტიც ხდება?

- შეფუთვის ელემენტი 100%-ით იმპორტულია, აქ ქართული არ მონაწილეობს.

- რატომ? არ შეიძლება, რომ ადგილობრივად ვაწარმოოთ ეს ყველაფერი?

- შესაძლებელია, ალბათ. მაგრამ ჩვენ ისეთი სტანდარტები დავაწესეთ წარმოებაში, რომ ხარისხს ძალიან დიდ ყურადღებას ვაქცევთ და შესაფუთი მასალები სამწუხაროდ, საქართველოში არ არის, შუშის წარმოება, მაგალითად. ”დავით სარაჯიშვილი” ხელნაკეთ ბოთლშია ჩამოსხმული. ბროლის ბოთლია, პლატინის ყელი აქვს, იმის აქ წარმოება ალბათ შეუძლებელია, ასევე ყუთები, საცობები. კარგი იქნებოდა, რომ ჩვენს ქვეყანაში ეს იწარმოებოდეს. რაც შეეხება სანედლეულო ბაზას, საკონიაკე სპირტს, ეს არის 100%-ით ქართული. ჩვენ ამავდროეულად გვაქვს ჩვენი სავენახე მეურნეობა, რომელიც 2017 წლიდან უკვე შევა მსხმოიარობაში, წელს ვხსნით ჩვენს სპირტსახდელ ქარხანას, ჩვენ უკვე საკუთარი გვექნება, სადაც გამოვხდით სპირტებს.

- ასევე ძალიან საინტერესოა, სახელმწიფო პოლიტიკა რამდენად უწყობს ხელს ამ ბიზნესის განვითარებას. ან იქნებ არის რაღაც დამაბრკოლებელი, რაც გინდათ, რომ შეიცვალოს?

- მე გითხარით, რომ ჩვენ აგრომეურნეობა გავაშენეთ. ეს მოვახერხეთ იმ აგროსესხებით, რომელიც სახელმწიფომ დაიწყო, ეს ძალიან მნიშვნელოვანია კომპანიის განვითარებისთვის. ამავე დროს, ის სპირტსახდელი ქარხანა, რომელიც ავაშენეთ, ისიც ამ აგროსესხით გავაკეთეთ და ესეც ხელს უწყობს. ეს არის იაფი ფული, რომელმაც კომპანიას მისცა განვითარების შესაძლებლობა. რა თქმა უნდა, ვისურვებდი, რომ გადასახადები იყოს დაბალი.

- როგორც ვიცი, აქციზთან დაკავშირებით თქვენ გარკვეული შეღავათები გაქვთ.

- არა, შეღავათები არ გვაქვს, პირიქით, გაძვირდა. თუ გაიაფდება, ეს კარგი იქნება. სხვა შემთხვევაში, სახელმწიფო პროექტები დარგის განვითრებას ძალიან უწყობს ხელს.

იხილეთ ვიდეო PALITRANEWS-ზე