ქართველი გოგო, რომელიც ევროპაში Microsoft-ის ყველაზე დიდ დეველოპერულ ცენტრში მუშაობს - "რადგან მე შევძელი, სხვაც შეძლებს"

ქარ­თვე­ლი გოგო, თსუ-ს კურსდამ­თავ­რე­ბუ­ლი სოფო შინ­ჯი­კაშ­ვი­ლი პრა­ღა­ში, ევ­რო­პა­ში Microsoft-ის ყვე­ლა­ზე დიდ დე­ვე­ლო­პე­რულ ცენ­ტრში მუ­შა­ობს. რო­გორც თბი­ლი­სის სა­ხელ­მწი­ფო უნი­ვერ­სი­ტე­ტის ვებ-გვერ­დზეა აღ­ნიშ­ნუ­ლი, იქ და­საქ­მე­ბულ 48-მდე სხვა­დას­ხვა ქვეყ­ნის თა­ნამ­შრო­მელს შო­რის სოფო ერ­თა­დერ­თი ქარ­თვე­ლია. მან თსუ-ს ზუსტ და სა­ბუ­ნე­ბის­მე­ტყვე­ლო ფა­კულ­ტე­ტის ინ­ფორ­მა­ტი­კის ფრან­გულ-ქარ­თუ­ლი სა­ბა­კა­ლავ­რო პროგ­რა­მა და­ამ­თავ­რა.

მო­მა­ვალ­ში ძა­ლი­ან უნდა ქარ­თუ­ლი ენის ავ­ტო­მა­ტუ­რი თარ­გმნის სის­ტე­მის შექ­მნა­ში მი­ი­ღოს მო­ნა­წი­ლე­ო­ბა. თან, კად­რე­ბად წარ­მო­იდ­გენს, რო­გორ აკე­თებს ავ­ტო­მა­ტუ­რი მთარ­გმნე­ლის პრე­ზენ­ტა­ცი­ას სო­ხუმ­ში, ილია ვე­კუ­ას სა­ხე­ლო­ბის სა­ერ­თა­შო­რი­სო კონ­ფე­რენ­ცი­ა­ზე.

„პრო­ფე­სი­ის არ­ჩე­ვა მის­ტი­კუ­რად მოხ­და“, - იხ­სე­ნებს სოფო, - „თა­ვი­დან სა­ერ­თოდ სხვა მხა­რეს, სა­ერ­თა­შო­რი­სო ურ­თი­ერ­თო­ბებ­ზე ვა­პი­რებ­დი ჩა­ბა­რე­ბას. ამ იდე­ით და­ვი­წყე აბი­ტუ­რი­ენ­ტო­ბაც. სა­სუ­ლი­ე­რო გიმ­ნა­ზია და­ვამ­თავ­რე, სა­დაც მა­თე­მა­ტი­კის შე­სა­ნიშ­ნა­ვი მას­წავ­ლებ­ლე­ბი მყავ­და. გა­დამ­წყვე­ტი როლი მათ შო­რის ერთ-ერ­თმა ითა­მა­შა, რო­მელ­მაც აბი­ტუ­რი­ენ­ტო­ბი­სას სულ სხვა თვა­ლით და­მა­ნა­ხა ის შე­საძ­ლებ­ლო­ბე­ბი, რა­საც მა­თე­მა­ტი­კა გაძ­ლევს და უკვე წლის ბო­ლოს ნელ-ნელა მივ­ხვდი, რომ ჰუ­მა­ნი­ტა­რო­ბას ვერ შევ­ძლებ­დი. მა­ლე­ვე, არ­ჩე­ვა­ნი იმ დარ­გზე შე­ვა­ჩე­რე, სა­დაც მა­თე­მა­ტი­კა ერ­წყმის კრე­ა­ტივს და გაძ­ლევს უდი­დეს შე­საძ­ლებ­ლო­ბებს, არ გაქ­ცევს ჩარ­ჩო­ებ­ში და არ აქვს “დრეს­კო­დი“, - ამ­ბობს სოფო.

Microsoft-მდე, რო­გორც იხ­სე­ნებს, რთუ­ლი გზა გა­ი­ა­რა. კონ­კუ­რენ­ცია, გა­თე­ნე­ბუ­ლი ღა­მე­ე­ბი, შფოთ­ვა - ასე იხ­სე­ნებს სწავ­ლის პე­რი­ოდს.

მისი აზ­რით, ინ­ფორ­მა­ტი­კა და კომ­პი­უ­ტე­რუ­ლი მეც­ნი­ე­რე­ბე­ბი ისე­თი დარ­გია, რო­მელ­საც შე­მოქ­მე­დე­ბით საქ­მი­ა­ნო­ბად უნდა აღიქ­ვამ­დე და არა მხო­ლოდ კარ­გი შე­მო­სავ­ლის წყა­როდ.

„უნდა ცდი­ლობ­დე სულ თვით­გან­ვი­თა­რე­ბას და გა­ურ­ბო­დე კომ­ფორ­ტის ზო­ნებს. უნდა შე­იქ­მნა სა­მუ­შაო გა­რე­მო, სა­დაც ყო­ვე­ლი დღე გა­მოწ­ვე­ვაა, სა­დაც ნე­ბის­მი­ერ დროს შე­იძ­ლე­ბა დიდ სირ­თუ­ლეს წა­ა­წყდე და შემ­დეგ და­ი­ღა­ლო გა­დაჭ­რის გზე­ბის ძი­ე­ბა­ში. აი რომ იპო­ვი, იქ დგე­ბა „ბედ­ნი­ე­რე­ბის მო­მენ­ტი“, - ამ­ბობს სოფო.

სო­ფოს ერთ-ერთი „ბედ­ნი­ე­რე­ბის მო­მენ­ტი” Microsoft-ის კომ­პა­ნი­ა­ში მუ­შა­ო­ბის შე­მო­თა­ვა­ზე­ბას უკავ­შირ­დე­ბა.

ყვე­ლა­ფე­რი და­ი­წყო იმით, რომ სოფო და თა­ვი­სი მე­გობ­რე­ბი თა­ვი­სუ­ფალ დროს სხვა­დას­ხვა ამო­ცა­ნის ამოხ­სნა­ზე მე­ცა­დი­ნე­ობ­დნენ. პა­რა­ლე­ლუ­რად, რამ­დე­ნი­მე უცხო­ურ კომ­პა­ნი­ა­ში გა­ნა­ცხა­დე­ბის გა­კე­თე­ბაც და­ი­წყეს. ჰქონ­დათ გა­სა­უბ­რე­ბე­ბი. ეს ყვე­ლა­ფე­რი, სა­ბო­ლო­ოდ, Microsoft-ის შე­მო­თა­ვა­ზე­ბით დამ­თავ­რდა და ახა­ლი ეტა­პიც და­ი­წყო:

„ელექტრო­ნუ­ლი წე­რი­ლი რომ მი­ვი­ღე, რი­თაც სა­ბო­ლოო გა­და­წყვე­ტი­ლე­ბას მა­ტყო­ბი­ნებ­დნენ, კი­თხვა არ და­მი­წყია, უბ­რა­ლოდ თვა­ლით ვე­ძებ­დი სი­ტყვებს “გი­ლო­ცავთ” ან “სამ­წუ­ხა­როდ”. “გი­ლო­ცავთ” ვი­პო­ვე. მეტი არც არა­ფე­რი წა­მი­კი­თხავს იმ ეტაპ­ზე.Microsoft-ში შერ­ჩე­ვის პრო­ცეს­ში შე­დი­ო­და რამ­დე­ნი­მე გა­სა­უბ­რე­ბა ინ­ტერ­ნე­ტით, ბოლო სამი კი - ოფის­ში, პრა­ღა­ში. ეს ძა­ლი­ან შთამ­ბეჭ­და­ვი დღე იყო ჩემ­თვის. მახ­სოვს, რამ­დე­ნი­მე დღით ადრე, ღა­მით, უკვე ვე­ღარ ვი­ძი­ნებ­დი, რო­გორც კი ჩა­მე­ძი­ნე­ბო­და, მე­სიზ­მრე­ბო­და რო­მე­ლი­მე ალ­გო­რით­მი, რაც ჯერ არ მქონ­და გარ­ჩე­უ­ლი და მეღ­ვი­ძე­ბო­და, რომ დრო არ და­მე­კარ­გა. ყვე­ლა გა­სა­უბ­რე­ბა უზო­მოდ სა­ინ­ტე­რე­სო იყო, სავ­სე ტექ­ნი­კუ­რი კი­თხვე­ბი­თა და და­ვა­ლე­ბე­ბით. თუმ­ცა, მათ­თან ერ­თად იყო ისე­თი კი­თხვე­ბიც, რომ­ლებ­საც სწო­რი პა­სუ­ხი არ აქვს, რომ­ლე­ბიც უბ­რა­ლოდ გე­კი­თხე­ბა შენს აზრს ამა თუ იმ კონ­ცეფ­ცი­ას­თან და­კავ­ში­რე­ბით. ალ­ბათ ამი­თა­ცაა Microsoft -ი გა­მორ­ჩე­უ­ლი, რომ თი­თო­ე­უ­ლი თა­ნამ­შრო­მე­ლის აზრს აფა­სებს და ინ­დი­ვი­დუ­ა­ლუ­რად ეპყრო­ბა მათ.

მარ­ტი­ვი არ იყო, დიდი ენერ­გია და ემო­ცია დავ­ხარ­ჯე, მაგ­რამ რად­გან მე შევ­ძე­ლი, სხვაც შეძ­ლებს. აქ ორ­მო­ცამ­დე გან­სხვა­ვე­ბუ­ლი ეროვ­ნე­ბის ადა­მი­ა­ნი მუ­შა­ობს და ჩემ­თვის დიდი პა­ტი­ვია, ვიყო პირ­ვე­ლი ქარ­თვე­ლი მათ რი­გებ­ში. პრა­ღა­ში ჩემს ქმარ­თან ერ­თად გად­მო­ვე­დი სა­ცხოვ­რებ­ლად, ისიც ინ­ფორ­მა­ცი­უ­ლი ტექ­ნო­ლო­გი­ე­ბის სფე­რო­ში საქ­მი­ა­ნობს. ეს ქა­ლა­ქი ძა­ლი­ან მოგ­ვწონს თა­ვის დიდი კულ­ტუ­რუ­ლი ჩარ­ჩო­ე­ბი­თა და უნი­კა­ლუ­რი დე­ტა­ლე­ბით. ვცდი­ლობთ ენის სწავ­ლა­სა და ად­გი­ლობ­რი­ვი ცხოვ­რე­ბის რიტ­მში ჩაჯ­დო­მას,“ - ამ­ბობს სოფო.

განაგრძეთ კითხვა